με αφορμή τη συνάντηση της Κορσικής

Έχει περάσει σχεδόν ένας μήνας από το συνέδριο της Κορσικής και αποφεύγω να γράψω οτιδήποτε. Ίσως γιατί όταν μετατρέπεται το βιωμένο σε λέξεις  γίνεται ανάμνηση και για λόγους επιβίωσης αυτό το διάστημα αρνούμαι να θυμηθώ, για να μην συγκρίνω και να μην συνειδητοποιήσω...Το θέμα του συνεδρίου ήταν "η δική μας Μεσόγειος"-"Mare nostrum". Από την πλευρά μας, ως ελληνική συμμετοχή, παρουσιάσαμε ένα πεντάλεπτο ταινιάκι από τη συλλογή του Ζηνόβιου Κυριακίδη: το ταξίδι της Ελληνικής Ένωσης Κωνσταντινουπόλεως στις Κυκλάδες κάπου στις αρχές της δεκαετίας του '50. Ασπρόμαυρο φιλμ, 16 χιλιοστών. Μετά την προβολή ακολούθησε συζήτηση, κατά τη διάρκεια της οποίας ένας Κορσικανός ιστορικός αναφέρθηκε, με απρόσμενο (για εμάς )ενθουσιασμό και ενδιαφέρον, στη θέση και τα προβλήματα του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης εκείνη την εποχή.

Από το συνέδριο της Κορσικής ωστόσο, πέρα από την ιδιαίτερη ευγένεια και φιλοξενία των διοργανωτών απέναντί μας, αυτό θα ήθελα να σημειώσω προς το παρόν:την ανεπανάληπτη αίσθηση να είσαι ο μοναδικός Έλληνας στην Rue General Leclerc , τη απουσία του γενέθλιου τόπου. Χωρίς να περιμένεις κάτι από μια πατρίδα, ούτε κι εκείνη να σε χρειάζεται.

Κάτι ακόμη: την πρώτη φορά που είχα βρεθεί σε συνέδριο στο εξωτερικό, στο Παρίσι ήτανε, νομίζω το 2001, με είχανε ρωτήσει κάποιοι από τους συμμετέχοντες αν "η χώρα μου έχει ενδιαφερθεί για κάτι από όσα έχω κάνει". Άπειρος ακόμη τότε και στην αρχή της όλης προσπάθειας, δίστασα να απαντήσω, πρέπει να έμεινα κάμποσο σιωπηλός, μέχρι που κάποια εκπρόσωπος ενός  Πανεπιστημίου στη Γαλλία πήρε το λόγο και είπε "αφήστε τον άνθρωπο, έχω δουλέψει στην Ελλάδα, ξέρω πολύ καλά τι γίνεται και τι αντιμετωπίζει".

Το δεύτερο λοιπόν που  αξίζει να προσθέσουμε σχετικά με το πρόσφατο ταξίδι μας είναι πως κανείς δεν ρώτησε εκ νέου τι γίνεται και πώς μας αντιμετωπίζουν στη χώρα μας. Η Ελλάδα δεν μπορεί  πλέον να κρυφτεί ή να συγκαλύψει, οι πάντες γνωρίζουν, και για τους εκπροσώπους των άλλων ευρωπαϊκών αρχείων μάλλον αρκούσε ότι ήμαστε Έλληνες στην Κορσική, που είχαμε να παρουσιάσουμε δουλειά. Και που κατορθώσαμε να φτάσουμε μέχρι εκεί σε πείσμα και της κρίσης και της Ελλάδας. Ευτυχώς ο πολιτισμός γυρίζει ακόμη με δικά μας έξοδα και είμαστε περήφανοι γι' αυτό. 'Οσο αντέχουμε. Καλό σας βράδυ.

Νίκος Μητρογιαννόπουλος

Υ.Γ. Και σ' αυτό το συνέδριο η εισήγηση της εταιρίας πραγματοποιήθηκε στα ελληνικά.

Υ.Γ.2 Το κείμενο δεν διατυπώνει ούτε άμεσα ούτε έμμεσα κανενός είδους "παράπονο". Ωστόσο εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, δεν μπορούμε να σωπαίνουμε ό,τι συμβαίνει...Ορισμένοι επικοινώνησαν μαζί μας από χτες σχολιάζοντας "και λίγα λέτε"...